«Μὴ ψεύδου, ἀλλ᾽ ἀλήθευε» ἀπὸ τὸν «Σόλωνα»

Τὴ νύχτα, ὕπνος δέν τὸν ἔπιανε καὶ στριφογύριζε.
Τὰ ξημερώματα σηκώθηκε -πῆγε στὸν καθρέφτη.
Στάθηκε καὶ κοίταζε μές στὸ εἴδωλο τὸ κάθετί
Ἔπιασε αὐστηρά -ρωτοῦσε ἐπίμονα: «Ἀληθεύεις;
Εἶσαι, πράγματι, αὐτός ποὺ λές στοὺς ἄλλους;
Ἀπάντα! Μή σωπαίνῃς!» Τίποτα δὲν ξέφευγε·
τὴν ὅποια σύσπαση ἐπόπτευε τοῦ δέρματος.
«Κάτι καταφέρνεις… Προχώρα: Μή ψεύδεσαι,
ἀλλ᾽ ἀλήθευε. Ἀλήθευε καὶ γνώριζε, καθρέφτη μου,
ὅτι τὸ πρότυπο τὸν τρόπο τὸ δικό σου κρίνει.»