Ἀπὸ τόν «Πρώιμο Βουδδισμό»: Παροδικότητα

Ἡ Παροδικότητα, ὅπως διατυπώνεται ἀπ’ τὸ Βούδδα, ἔχει γίνει μᾶλλον γενικώτερη ἰνδικὴ ἰδέα, παρὰ βουδδιστική, κ᾿ εἶναι ἀρκετὰ γνωστὴ καὶ στὴ Δύση. Δὲν ὑπάρχει Εἶναι, μονάχα Γίγνεσθαι. Ἡ κατάσταση κάθε ἀτόμου εἶναι ἀσταθής, πρόσκαιρη -σίγουρα θὰ παρέλθῃ. Ἀκόμα καὶ στὸν ἀβιοτικὸ κόσμο βρίσκονται, σὲ κάθε πρᾶγμα, μορφὴ κι ἄλλες ὑλικὲς ποιότητες. Στοὺς ζωντανοὺς ὀργανισμούς, ἀκολουθεῖται συνεχῶς κατιοῦσα πορεία ἀπὸ νοητικὲς ποιότητες. Ἡ ἕνωση ὅλων αὐτῶν συστήνει τὸ ἄτομο. Κάθε πρόσωπο, ἢ πρᾶγμα ἢ θεός, εἶναι ἕνα συνταίριασμα -ἕνα μεῖγμα. Σὲ κάθε ἄτομο, δίχως ἐξαίρεση, ἡ σχέση τῶν συνιστωσῶν του ἀλλάζει ἀδιαλείπτως καὶ δὲν εἶναι ποτέ ἡ ἴδια σὲ δυὸ συναπτὲς στιγμές. Ἕπεται πὼς τὴ στιγμὴ ποὺ ξεκινάει ἡ ἑτερότητα κ᾿ ἡ ἀτομικότητα, ἀρχίζουν νὰ λειτουργοῦν ἡ ἀποσύνθεση κ᾿ ἡ ἀποδιοργάνωση. Δὲν ὑφίσταται ἀτομικότητα δίχως συνταίριασμα -δὲν ὑφίσταται συνταίριασμα χωρίς γίγνεσθαι -δὲν ὑφίσταται γίγνεσθαι δίχως διαφοροποίηση -δὲν ὑφίσταται διαφοροποίηση, τέλος, χωρίς ἀποσύνθεση καὶ ἀπώλεια πού, ἀργὰ ἢ γρήγορα, θἆναι τελεσίδικα ὡλοκληρωμένη…