Posted on

«Εἴδωλον» ἐκ τῆς «Καταβάσεως»

Ὁ ἥρως ὑπαντᾷ πρὸ τοῦ ποταμοῦ τῆς Λήθης τὸ εἴδωλον αὐτοῦ καὶ συνδιαλέγεται τούτῳ.

Posted on

«Ἔκφρασις» ἐκ τοῦ «Ἀδιακόπως»

Ἐκ τοῦ Ἀδιακόπως: Διήγημα.

’Σ τοῦ Μίνου τὰ πρωτόχρονα βουλκᾶνος ’δὲν ἐκάπνει,
καί τὰ πουλάκια ἐπέτοντο κ’ ἐγλυκοτραγουδοῦσαν
πάνω ’ς τὰ βράχια τοῦ νησιοῦ ’ποῦ τὄλεγαν Στρογγύλη.
Οἱ πρωτεργάτρες μέλισσες ἀνθοκορφολογοῦσαν,
καί τὰ στημόνια ἐστέκοντο ψηλὰ καί λυγερᾶτα.
Ἐκεῖ τὸ τόπι ἐχάνετο, καθὼς κοράσια ἐπαῖζαν,
καί παλληκάρια μαχητὲς ἐπάλευαν ’ς τὸν χόρτο
’νὰ δείξουν πόσον ἠμποροῦν ἐχθροὺς ’νὰ καταβάλουν
καί μελλουμένων σκοτεινιὰ ’λιγάκι ’νὰ λαμπρύνουν.
Ἄρχοντες, ξένοι καί λαὸς ἐθαύμαζαν κ’ ἐλέγαν:
«Λαμπρὰ τὰ νιάτα τοῦ νησιοῦ, λαμπρὴ καί ἡ φύσις ὅλη,
λαμπρά ’ναι τὰ μελλούμενα, ὁ τόπος μας θὰ ζήσῃ!»
Αὐτὰ λοιπὸν ἐλέγανε καί οὐρανὸν ἐτήρουν
καταπὼς ὁ Ἡλιάτορας ἐφώτιζε τὸν κόσμο.
Ἆ, χειλιδόνια κι ἄγγελοι τοῦ πλούτου ’ς τὰ χωράφια
καί ’ς τὰ λειβάδια ὁλόγυρα βουνοῦ γαληνοτάτου,
πῶς τὸν ἀγέρα σχίζετε μὲ τὸν φτεροχορό σας,
πῶς σεῖς αἰθέρα ὀργώνετε μὲ τὸ ἁπλοφτέρουγό σας,
ὅταν τὸ ἀργοσάλεμα τοῦ Χρόνου ἀναλογᾶστε
καί τὸ κακὸ κι ἀνάθεμα τῶν λογισμῶν σφαλνᾶτε.
Ὅμως – καί τ’ ὅμως πάντοτε τὸν νοῦ στριφτοϋφαίνει –
θἀρθῇ κακό, θἀρθῇ σεισμός, θἀρθῇ τῆς γῆς ὁ Χάρος,
μὰ πάντοτε θὰ στέκεσθε χαρούμενα ’ς τὸν τοῖχο –
σεῖς ὠμορφοπλάσματα, ἐσεῖς σαϊττοπούλλια –,
ὡς ’πῆρε χέρι μάγιστρου χρῶμα-μορφὲς ’νὰ στήσῃ.
Καὶ θὰ γλεντᾶτε τὰ καλὰ τοῦ κόσμου ’ς τὴν εἰρήνη
καί τῆς σταχτιᾶς τῆς χλαλοῆς θὰ διώχνετε τὸν πόνο.
(Ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα θὰ φανῇ, τὸ πρᾶγμα θε ’να γίνῃ·
κἀνεὶς ’ς τὸν κόσμον ἄφθορος, ἀνάλλαγο κἀνένα.)
Χρόνοι πολλοὶ ’ποῦ ἐπέρασαν, χρόνοι πολλοὶ διαβῆκαν,
τὴν ζωγραφιὰ ’δὲν ἔσβησαν, τὴν μνήμη μᾶς ἀφῆκαν
τῆς γῆς τῆς ὠμορφόθωρης πρὶ’ ’νὰ ἐκραγῇ ὁ τόπος.

Posted on

Ἐκ τῆς «Καταβάσεως»

εκ-της-καταβάσεως-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ἥτις σοι κρύπτεται ἀμίλητη ἐντὸς τοῦ μεγάρου τοῦ Βίου
σέ περιμένει διὰ ’νὰ ἔλθῃς φωνὴν εἰς καρδίαν ’νὰ φέρῃς,
σέ περιμένει ’νὰ σώσῃς αὐτὸν ἀπὸ χρόνιον ἄλγος
καὶ μετὰ σοῦ τὴν πνοὴν ’ν’ ἀποκτήσῃ, τὴν νέαν ἀγάπην.
Θὰ εἶνε ἡ ἀγάπη ὡσὰν στέγη εἰς τῶν χρόνων τ’ ἀπέραντα πλήθη,
θὰ εἶνε ἡ ἀγάπη τὰς γλώσσας τοῦ Κόσμου κατέχουσα πάσας.
Ἥλιος πρῶτος αἰώνων φωτίζει τὸ πρόσωπον ταύτης.
Σύ νυν προχώρει εἰς χαρὰς καινουργεῖς· ἀναμνήσθητι τότε:
Κύκλος τὰ πράγματα, κέντρον ἐχεις, περιφέρειαν γράφουν·
ἅπαν – καλὸν καὶ κακόν – εἰς φλοιὸν τοῦ σαρκίου προσκρούει·
πόνον παρέχουν προσέτι καὶ ἀγάπης καί δόξης προσκρούσεις.
Εἰς ἐπικράτειαν σὺ τῆς ἀγάπης ἐκ νέου θὰ εἰσέλθῃς.
Τότε θὰ ἑνίσῃς θυμὸν μετὰ πνεύματος διὰ τοῦ ἑτέρου,
σῆμα ὑπερβαῖνον τοῦ χώματος ἀκινησίαν -θανάτου.

Posted on

Ἀπὸ τὸν «Σόλωνα»

από-τον-σόλωνα-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Βαρειόμοιρέ μου Φοίνικα, πουλί μου ἐσὺ καημένο,
μὲ τὰ πυρά σου πούπουλα καὶ τὴ θερμή σου ἀνάσα
π᾽ ὅλο καὶ κατακαίγεσαι καὶ μές ἀπὸ τὶς στάχτες
ξαναγεννιέσαι ᾽λεύθερος στὰ ὕψη νὰ πετάξῃς,
τὴ δόξα τοῦ Ἄμμωνος Διὸς κ᾽ ἐσύ νὰ κοινωνήσῃς.
Ἀπόκει θένα κατεβῇς στὰ χτίσματα τοῦ ἀνθρώπου
καὶ πρῶτο-πρῶτο θεναὐρῇς τοῦ Χέωπος τὸν τάφο
ποὺ ἡ κορυφή του στέκεται στὴν ἄκρη τῆς ἐρήμου
ρίχνοντας ἥσκιο φοβερόν στοῦ Νείλου τὴν κοιλάδα.
Ἐσύ πεφτοσηκώνεσαι στῶν ζωντανῶν τὸν Κόσμο,
ἐκεῖνος ἔχει γιὰ αἴγλη του τὰ βάθη τῶν διαδρόμων.
Ἐσύ πετᾶς καὶ χάνεσαι μές στ᾽ οὐρανοῦ τὰ πλάτη,
ἐκεῖνος μές στὰ χρυσαφιὰ τὴ Στύγα κατοπτεύει.
Ἐσύ μές τοὺς ἀγέρηδες μὲ τ᾽ ἁπλοφτέρουγά σου,
ἐκεῖνος παρακάθεται στοὺς δικαστὲς τοῦ ᾍδου.

Posted on

Ἀπὸ τοὺς «Μνηστῆρας τοῦ θρόνου»

από-τους-μνηστήρες-του-θρόνου-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητροπουλος

Ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ δρᾶμα Οἱ μνηστῆρες τοῦ θρόνου τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν, μετάφρασι-σχολιασμός: Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἐκδόσεις ΘΑΠ, Ἀθήνα 2021, σελ. 158.

Δύναται ἕνας ἄνδρας νὰ λάβῃ τὴν θεία κλῆσιν ἐξ ἄλλου, ὅπως ἕνας παίρνει ὅπλα καὶ χρυσὸν ἀπὸ τὸν πεσμένο του ἐχθρό; Δύναται ἕνας μνηστὴρ τοῦ θρόνου νὰ λάβῃ τὸ βασιλικὸ ἔργο ἐπάνω του ὅπως ρίχνει τὸν βασιλικὸ μανδύα; Ἡ δρῦς, ποὺ προτιμᾶται στὴν ναυπηγικὴ γιὰ τὴν καρῖνα, δύναται νὰ
εἰπῇ: Ἐγὼ θέλω νὰ γίνω τὸ κατάρτι στὸ πλοῖο, ἐγὼ θέλω νὰ λάβω τὴν θέση τῆς ἐλάτης, νὰ δείχνω ψηλὰ λεπτὴ καὶ λαμπερή, νὰ ἔχω χρυσῆ κορυφὴν ἐπάνω μου, νὰ προβάλλω μὲ τὸ λευκό, τὸ φουσκωμένο τὸ ἱστίο στὴν λάμψη τοῦ ἡλίου καὶ νὰ φαίνωμαι πάνω στὸ κατάστρωμα ἀπὸ μακριὰ γιὰ τὰ πλήθη;.. ῎Οχι, ὄχι, βαρὺ ροζιασμένε κορμὲ δρυός, ἡ θέση σου εἶναι στὴν καρῖνα· ἐκεῖ θὰ εὑρίσκεσαι καὶ θὰ χρησιμεύῃς, σιωπηλὸς καὶ ἄφαντος γιὰ κάθε μάτι πάνω τὴν ἡμέρα..- ἐσὺ εἶσαι, γιὰ νὰ μή ἀναποδογυρίσῃ τὸ πλοῖο στὴν καταιγίδα· τὸ κατάρτι μὲ τὴν χρυσῆ του τὴν κορυφὴ καὶ μὲ τὸ φουσκωμένο του ἱστίο πρέπει ὅμως νὰ τραυάῃ κατὰ τὸ νέο, κατὰ τὸ ἄγνωστο, κατὰ τὴν μακρινὴν ἀκτὴ καὶ κατὰ τὴν σάγκα ποὺ θὰ ἔλθῃ!

Posted on

Flatiron – Πρόλογος

νίκος-γκίκας-flatiron-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ἡ κατάληψη τῆς θέσης ἀπέναντι ἀπὸ τὸ κάθισμα τοῦ ψυχαναλυτῆ, ὑπῆρξε γιὰ πολλές δεκαετίες ἀπαγορευμένη συνθήκη τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης· ἡ δημοσιοποίηση της συνωδευόταν ἀπὸ προκατάληψη καὶ ντροπή, γιὰ ν᾽ ἀκολουθήσῃ, ὡς «ἐπιστέγασμα», ὁ χαρακτηρισμός: τρελός. Ὑπὸ τὸν φόβο μιᾶς τέτοιας ἀντιμετώπισης, χιλιάδες ἀνθρώπων ἔκρυβαν κ᾽ ἐξακολουθοῦν νὰ κρύβουν τὴν ἀνάγκη – περισσότερο δὲ τὴ λήψη – βοήθειας σὲ θέματα ὅπου ἡ κοινὴ ἐφηρμοσμένη λογικὴ καὶ ἡ πρακτική της φύση ἀδυνατοῦν νὰ προσφέρουν ἀπαντήσεις ἤ, ὅταν τὸ πράττουν, τὰ συμπεράσματα διευρύνουν καὶ διαιωνίζουν τὸ πρόβλημα ἀντί νὰ τὸ λύσουν, εἴτε κατατέμνοντας εἴτε διογκώνοντάς το· κοινὴ γνώση, ἄλλωστε, πὼς σὲ κάθε μικρόκοσμο τὰ πάντα μεγεθύνονται… Ἀπὸ τὸν κανόνα δὲν ἐξαιρεῖται οὔτε ἡ μικρὴ κοινωνία ὅπου συγκατοικοῦν ἡ ψυχή, τὸ πνεῦμα καὶ ἡ θνητή μας φύση.

Οἱ ἐξελίξεις τῆς τελευταίας δεκαετίας – ὁ ἠλεκτρονικὸς συγχρωτισμὸς γνωστῶν καὶ ἀγνώστων ἐντὸς τῶν κοινωνικῶν δικτύων -ἡ πόρτα τῆς οἰκίας, τῆς ψυχῆς, τοῦ νοῦ ποὺ ἀνοίγουν μπροστὰ στὴν κάμερα – κατέλυσαν ἀρκετοὺς περιορισμοὺς καὶ προκαταλήψεις, καθὼς μεταμόρφωσαν ἑκατομμύρια χρηστῶν σὲ μάρτυρες τῆς προσωπικῆς ζωῆς οἱουδήποτε θέλει νὰ θέσῃ ἑαυτὸν σὲ δημόσια θέα.

Μὲ τὴν ἐπιπλέον καθολικὴ ἀνατροπὴ τῆς τελευταίας διετίας – ἐπὶ προσχήματι πανδημίας –, μιὰ ὑπόθεση τείνει νὰ γίνῃ βεβαιότητα, ὅσο κινεῖται ἡ κοινωνία μακριὰ ἀπὸ παραδοσιακὰ πρότυπα βίου (οἰκογένεια, παρέες, διὰ ζώσης σχέσεις)· πρωτόγνωρη ἀνάγκη διέπει πλέον τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο: ν᾽ ἀνεύρῃ συνάνθρωπο κ᾽ ἐκεῖνος νὰ τὸν ἀκούσῃ ὡς καθοδηγητὴς τῆς σκέψης του ἢ ὡς συμπορευόμενος μὲ αὐτὴν πρὸς ἀναζήτηση ἀπαντήσεων: τὸ ἐλιξήριο δηλαδὴ τῆς συντροφικότητας.

Ἡ ἀλληγορία τοῦ κυνικοῦ φιλοσόφου ποὺ περιπλανιόταν καταμεσήμερο μὲ τὸ λυχνάρι ἄνθρωπον ζητῶν, δικαιώνεται λοιπὸν εἴτε ὡς προφητεία εἴτε ὡς στάση ζωῆς. Καθείς μας – ὁλομόναχος – ὁδεύει ὁλοταχῶς στὴν ἡμέρα, ὁπότε οὔτε νὰ τὸ παραδεχτῇ θὰ ντρέπεται οὔτε νὰ τὸ φωνάξῃ. Καθισμένος στὴν πολυθρόνα τοῦ ψυχαναλυτῆ.

Ἀθήνα, Ἀπρίλιος 2021.

Posted on

Στὴ λάμψη τοῦ θέρους

φάος-ηελίοιο-ήλιου-φως-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Κυλάει ὁ χρόνος κι ὁ ἥλιος ἀνεβαίνει ψηλά -διώχνει τὸ σκοτάδι -ἐκεῖνο ποὺ τὄχουμε γιὰ θάνατο καὶ δυστυχία -μόνον αὐτό… Λές καὶ τὸ φῶς φέρνει ἀποκλειστικὰ ζωή, χαρά· σὰ νὰ μήν ἀποκαλύπτῃ, τοὐλάχιστο, τὰ παράδοξα τοῦ σκότους -λές καὶ δέ θέτει κ᾿ ἐκεῖνο αἰνίγματα. Στ᾿ ἀρχαῖα χρόνια, ὁ αἰνικτής- ἄναξ οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, κατὰ τὸν μέγαν ἀρνητὴ τοῦ Ὁμήρου, τὸν Ἡράκλειτο, ἦταν κι ὁ θεὸς τοῦ φωτός: ὁ Φοῖβος-Ἀπόλλων. Τὰ βέλη του σκορποῦσαν ἀσθένειες στὸ στρατόπεδο τῶν Ἀχαιῶν. Περπατοῦσα στὴ Μεσσηνία δώδεκα χρονῶν· ἔρημος ὁ δρόμος· τρεῖς τὸ μεσημέρι· καλοκαίρι· λάβρα ὁ ἀέρας· ὁ ἥλιος πύρωνε τὴν ἄσφαλτο· οἱ μορφές, κεράκια -«λιώνανε»· ὁλομόναχος ἐγώ. Τρομακτικώτερο τοπίο δέν ἔχω ζήσει… Καὶ στὴ λάμψη τοῦ θέρους ἔρχεται ὁ θάνατος.

Posted on

Flatiron

νίκος-γκίκας-flatiron-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Ὑπάρχει ἕνας σχετικὸς ὄρος γιὰ ὅλο αὐτό. Ἡ μέθοδος ὀνομάζεται Φλατάιρον· μὲ αὐτήν τὴ λέξη περιέγραφαν οἱ Ἄγγλοι τὰ παληὰ σίδερα σιδερώματος. Στὴν περίπτωσή μας, ὁ ὅρος περιγράφει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀνακτᾶται μιὰ χαμένη μνήμη: ὅπως τὸ σίδερο, ποὺ σβήνει τὶς τσακίσεις καὶ τὶς ζάρες ἀπὸ τὸ ροῦχο. Μὲ ἀκρίβεια, τέλεια καὶ ἀπόλυτα. Ὄργανο ἀναγκαῖο γιὰ νὰ γίνῃ αὐτὸ ἐφικτό: ἡ συναναστροφή, ἡ συζήτηση μὲ ἀνθρώπους ἄσχετους φαινομενικὰ μὲ τὸ θέμα, ἄσχετους μὲ αὐτὸ τὸ διακύβευμα…

Posted on

Ἡ τέχνη γιὰ τὸ κάλλος

ευστράτιος-σαρρής-η-τέχνη-για-το-κάλλος-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ἡ ἐμμορφιὰ ἐντὸς κρατεῖ τὸ ἦθος,
τ᾽ ἄναρχον, τὸ ἀνάλλαγον, τὸ αἰώνιο,
τὸ ἀπάτητο τοῦ θείου λόγου βύθος.
Δὲν ἔχει χρεία κύκλιο κι ὀρθογώνιο
λόγου σκουτάρι ὅπου ὁ θνητὸς ὑψώνει
σὰν ᾽μπρός του ἐφάνη ζεῦγος καταχθόνιο:
Ὁ θεριστὴς μὲ τ᾽ ἄτι ὅντες ζυγώνῃ,
φράζεται μὲ τειχιά, δόξες καὶ νόμους,
καμώνεται τὸν ἥσκιο ὅπου πετρώνει.
Τὸ κάλλος δὲ ζητάει καιροὺς καὶ χρόνους,
χύνετ᾽ ἐκ τὴν ἀείῤῥοη πρωτοκρήνη
φτάνει ὥσμε τὴν ψυχὴ ἀπὸ μύριους δρόμους.
Μολεύεται ὡς κυλᾶ μὰ ὅ,τι θὰ μείνῃ,
ἀλήστου γεύσεως νέκταρ, τὸ γνωρίζει,
προσγονατίζει, ἀχόρταγη, καὶ πίνει.
Τ᾽ ὥρηον οὐδείς τοῦ Γίγνεσθαι θεσπίζει
μήτε τοῦ κεντρικοῦ πυρὸς ἡ ἑστία·
φωτόβροχο τοῦ Ἑνός τὸ πᾶν ῥαντίζει.
Ἕδρες, σχολές, κατώγια καὶ γραφεῖα
ματαίως ἱδροκοποῦν νὰ τὸ μορφώσουν
μὲ μῆτρες, μανιφέστα κι ἄλλ᾽ ἀστεῖα.
Πῶς τὴ βροχὴ νὰ λιθοπεριζώσουν,
τὸ σύγνεφο πῶς ν᾽ ἁλυσοδαμάσουν,
κάθε ἀρετὴ ἐνέχει τί νὰ ὀρθώσουν.
Ὄντα χτιστά, καίγονται ν᾽ ἀπεικάσουν
μ᾽ ἥσκιους μέσ᾽ στὸ ψυχρὸ σπηληοντουβάρι
τὰ αἰθέρια, καὶ τὸν οὐρανὸ ἀποτάσσουν.
Τὸ κάλλος δὲν μετριέται μὲ καντάρι,
μακρόθε ἀναβοσβήνει θεῖος φάρος
κι ὁρίζει στὴν ψυχὴ ποιὰ ὁδὸ νὰ πάρῃ.
Προμάντεμμα μιᾶς γῆς μὲ δίχως βάρος
καὶ πρωταυγὴ ὅπου δὲν θὰ στερνοδύσῃ,
περβόλι ἀμάραντο, φαντὸ στὸ θάῤῥος.
Θρασίμι ἐκεῖ δὲ μέλλει νὰ βαδίσῃ,
κεῖ αὐγάζει τὸ βασίλειο τῶν γενναίων,
κ᾽ εἰς κάθε ἀσχήμια ἡ πύλη εὐθύς θὰ κλείσῃ.
Εἷς νόμος κεῖ, τῶν ἀληθῶς ὡραίων,
τῶν ὄντως ὄντων, τῶν ἀεινῦν μαρμαίρουν,
τὸ ἐκμαγεῖο ἁπάντων τῶν σπουδαίων.
Ἡ τέχνη, ὅλες οἱ τέχνες, νὰ τὸ ξέρουν,
πολιτική, καλλιτεχνία ἢ ἄλλη,
τὸ κάλλος, θεῖο σπινθῆρα, ἐντός των φέρουν.
Πότε ἀγροικήθη ἀλήθεια πλέον μεγάλη
ἀπ᾽ τὴν ἀλήθεια: Ἡ τέχνη γιὰ τὸ κάλλος,
κι ἂν δίχως το, ψεῦδος καὶ καρναβάλι.

Posted on

Πελάγη

ζωή-τόλη-πέλαγος-απροσπέλαστο-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος
https://www.youtube.com/watch?v=4yBoT1gh2NA

Νερὰ γαλανὰ ἁγιασμένα.
Νοσταλγοῦμε τοὺς πύρινους ἀφροὺς
στὴν κορυφὴ τῶν γιγάντιων κυμάτων
ποὺ λούζουν τὴν ντροπαλὴ ἀκτογραμμή.
Νωχελικὰ γλυκαίνουμε τὸν πόνο
τῆς ἐσώκλειστης προσμονῆς
ζωντανεύοντας τὴν ξεχωριστὴ αἴγλη
τῆς αἰώνιας πελαγίσιας κρήνης.
Βουτᾶμε στ᾽ ἄδυτα τῶν θελκτικῶν μυστικῶν
τῶν ὑγρῶν καταφυγίων
μὲ τοὺς πειρατικοὺς παιᾶνες
νὰ ὑμνοῦν τὸν οἶστρο τῆς ἐρωτικῆς ἐλευθερίας.
Πελάγη ἀπροσπέλαστα
οἱ εὐχὲς τοῦ ποντοπόρου μέλλοντος.

Posted on

Λάμψιν…

θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος-διονύσιος-σολωμός

Λάμψιν ἔχει ὅλη φλογώδη,
Χεῖλος, μέτωπο, ὀφθαλμός·
Φῶς τὸ χέρι, φῶς τὸ πόδι,
Κι’ ὅλα γύρω σου εἶναι φῶς.

Posted on

Συνάντηση

maria-tryti-vennerød-μαρτίνος-λούθηρος-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ἀπὸ τὸν Μαρτῖνο Λούθηρο τῆς Maria Tryti Vennerød, πρωτοεκδοδόμενος διεθνῶς ἀπὸ τὴ Νορβηγική:

ΓΚΛΟΡΙΑ: Κύριε, ἐσύ εἰσαι;
ΚΥΡΙΟΣ: Ἆ, γειά σου Γκλόρια!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Καλωσῆρθες!
ΚΥΡΙΟΣ: Δέ σ᾿ εἶδα…
ΓΚΛΟΡΙΑ: Εὐτυχῶς ποὺ ἦρθες!..
ΚΥΡΙΟΣ: ῎Επρεπε νὰ δώσω μιὰν εὐκαιρία…

Posted on

Τὰ χρόνια τῆς ἀρρώστιας…

δεκαπεντασύλλαβοι-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

νομίζουνε πὼς τώρα δά ξεκίνησαν-μετρᾶνε.
Μὰ πίσω πάει τὸ κακὸ καὶ χρόνους μᾶς παιδεύει.
Ἂν ἀπειλὴ δὲν ἔβλεπα κοντά νὰ στέκῃ τώρα,
θενἄλεγα πὼς ἄρχισε ἀπὸ τὴ γέννησή μας.
Ὅμως θὰ γίνω πρακτικὸς καὶ ψάχνω τὴν πηγή του
τὰ χρόνια ποὔχω θύμηση καὶ πάντα μὲ πληγώνουν.
Γι᾽ αὐτό κ᾽ ἐγὼ λοιπὸν ἐκεῖ! -τραγούδι συνεχίζω:
καὶ μὲ χαρὰ καὶ μὲ γιορτή, καὶ μὲ χαμὸ καὶ θλίψη.
Ἀλήθεια τί μ᾽ ἀπόμεινε νὰ κάμω γιὰ καλό σας,
παρὰ νὰ λέγω τὰ κρυφὰ ποὺ πνέουν στὸν ἀγέρα
καὶ μάρτυράς τους στέκεται ἡ ἀνάσα καθενός μας;
Θὰ συνηθίσουμε ὅλοι μας ὁ,τι μᾶς φανερώθη
καὶ θὰ ξαναγαπήσουμε ν᾽ ἀκοῦμε λόγον ἄλλον
ἀπὸ τὸν ἕνα τὸ λειψὸ τὰ χρόνια τῆς ἀρρώστιας.
Καὶ τί ζητάω γιὰ μένα πιά;: Τὸ λόγο μου τὸν ξέρω –
ὁ ἴδιος μὴ τὸν νοθέψω ἐγώ μ᾽ ἐκεῖνον τοῦ θανάτου.

Posted on

Φλωρεντία!

μακιαβέλλι-παπαδημητρόπουλος

[Ἀπὸ τὸν θεατρικὸ μονόλογο Μακιαβέλλι τοῦ Θεοδόση Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλου ποὺ ἐκδίδεται ἐνιαῖα μὲ τὸν Ἡγεμόνα τοῦ Νικολὸ Μακιαβέλλι.]

Φλωρεντία. Πατρίδα μου.

Ὀφείλεις στὸν ἑαυτό σου, νάσ᾿ αὐτάρκης. Νὰ πολεμᾶς μὲ τὰ ὅπλα τῶν πολιτῶν σου γιὰ τὰ δίκαια καὶ συμφέροντά σου -ὄχι μὲ μισθοφόρους· ἐκεῖνοι μονάχα νὰ προδίδουν ξέρουν. Τὰ φλωρεντίνικα ξίφη μποροῦν ν᾿ αποκρούσουν τὶς ὁρδὲς τῶν «μεγάλων βασιλιάδων» τῆς Βόρειας Ευρώπης.

Μιὰ δημοκρατικὴ πολιτεία πρέπει ν᾿ ἀκολουθῇ τὸ παράδειγμα τοῦ νεαροῦ Δαβίδ: Ὅταν ὁ Σαοὺλ τοῦ πρόσφερε τὰ ὅπλα του, γιὰ νὰ νικήσῃ τὸ γίγαντα Γολιάθ, αὐτὸς προτίμησε τὴν ταπεινή σφεντόνα!.. Ἤξερε καλά πὼς ἐκείνη — ὅπλο κατάδικό του — ἄκουγε μονάχ᾿ αὐτόν. Κι ἂς φαινόταν στὸ στράτευμα τοῦ Σαοὺλ ἀστεία…

Κάθε ἄξια πολιτεία θὰ τὸ καταλάβῃ: Οἱ μισθοφόροι θὰ τῆς φέρουνε – ἀργὰ ἢ γρήγορα – μεγαλύτερη ἧττα ἀπ᾿ τὴ νίκη ποὺ περιστασιακά τῆς χάρισαν· κι ἂν εἶν᾿ ἱκανοὶ καὶ γενναῖοι, ἡ καταστροφὴ θάν᾿ ἀκόμα μεγαλύτερη. Κρυφά φλογίζει τὴν ψυχὴ καθενὸς ὁ πόθος νὰ ρίξῃ τὸν ἀφέντη του, γιὰ ν᾿ ἁρπάξῃ ἔπειτα ἐξουσία καὶ τιμές…

Κι οὔτε σύμμαχο στρατὸ πρέπει νὰ προσκαλῇς στὰ ἐδάφη σου,γιὰ νὰ λύσῃς τὶς διαφορές σου μὲ τὸ γείτονα. Γιατί, σὰ νικήσῃ, θὰ στραφῇ μετὰ σὲ σένα. Γιὰ νὰ λεηλατήσῃ καὶ τὸ δικό σου πλοῦτο! Κι ο προσκεκλημένος στρατὸς εἶναι πιό ἐπικίνδυνος ἀπ᾿ τὸ μισθοφορικό, καθὼς ὁ πληρωμένος πολεμιστὴς σοῦ ὀφείλει ὑπηρεσία λόγῳ τῆς ἀμοιβῆς του… Ὁ προσκεκλημένος στρατός, ὅμως, δείχνει υποταγὴ μόνο στὸν ἄρχοντά του!

Ὁπότε,.. καλύτερα ἡ μικρὴ ταπεινὴ σφεντόνα παρὰ τὰ πληρωμένα στρατεύματα ἢ τὰ προσκεκλημένα στίφη ξένων συμμάχων. Κι ὅσο δημοκρατικώτερη εἶναι μιὰ πολιτεία, τόσο πιό πολὺ τιμάει τὴν ταπεινὴ σφεντόνα…

Posted on

Ἀφιέρωση

μακιαβέλλι-ηγεμόνας-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ὅσοι θέλουν ν᾿ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοια ἑνὸς ἡγεμόνα, σχεδὸν πάντα, παρουσιάζονται ἐνώπιόν του προσφέροντας ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουν, ἢ ἐκεῖνα ποὺ προβλέπουν πὼς θὰ τὸν εὐχαριστήσουν περισσότερο. Γι᾿ αὐτό, πολλές φορὲς βλέπουμε νὰ προσφέρουν στοὺς ἡγεμόνες ἄλογα,.. ὅπλα,.. χρυσοκεντυμένα ἐνδύματα,.. πολύτιμους λίθους… καὶ παρόμοια κοσμήματα, ταιριαστὰ στὸ μεγαλεῖο του. Καθώς, λοιπόν, ἐπιθυμῶ κ᾿ ἐγώ νὰ παρουσιαστῶ στὴ Μεγαλοπρέπειά Σου, φέρνω μαζί μου, ὡς ἀπόδειξη τῆς ὑποταγῆς μου, ὅ,τι πολυτιμότερο βρῆκα ἀνάμεσα στοὺς θησαυρούς μου: τὴν κατανόηση γιὰ τὰ ἔργα τῶν μεγάλων ἀνδρῶν ποὺ ἀπέκτησα μετὰ ἀπὸ μακροχρόνια πεῖρα στὰ νεώτερα κ᾿ ἐνδελεχῆ μελέτη τῶν ἀρχαίων πραγμάτων.

Τὶς παρατηρήσεις μου, ὕστερ᾿ ἀπὸ ἐπισταμένη καὶ πολύχρονη ἔρευνα, ποὺ τὶς συνέλεξα πρόσφατα στὸ τομίδιο αὐτό, τὶς προωθῶ στὴ Μεγαλοπρέπειά Σου! Ἂν καὶ θεωρῶ τοῦτο τὸ ἔργο μου ἀνάξιο νὰ τιμηθῇ μὲ τέτοιαν ἀφιέρωση, ἐμπιστεύομαι τὴν εὐγένειά Σου πὼς θὰ τὸ δεχθῇ, λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι δέν ἔχω ἄλλο καλύτερο δῶρο νὰ Σοῦ προσφέρω παρὰ νὰ σὲ διευκολύνω στὴν ταχεῖα κατανόηση ὅποιου πράγματος ἐγὼ κατάλαβα καὶ διέκρινα, ἀφοῦ περάσαν χρόνια, δυστυχίες καὶ βάσανα ἀποπάνω μου…

Δέν τὸ «φόρτωσα» μὲ πολλά-πολλά, οὔτε ἔδωσα ὄγκο μεγάλο στὸ πόνημα, μὲ διεξοδικὲς ἀναλύσεις, ἢ μεγαλορρημοσύνες, ἢ ἄλλα ὁποιαδήποτε ἐξωτερικὰ θέλγητρα ποὺ συνηθίζουνε πολλοὶ νὰ «στολίζουνε» τὰ ἔργα τους· γιατὶ θέλησα εἴτε τὸ ἀσύνηθες περιεχόμενο, εἴτε ἡ βαρύτητα τοῦ ζητήματος, νὰ καθιστᾷ τὸ ἔργο μου εὐχάριστο· καὶ τίποτ᾿ ἄλλο νὰ μήν τοῦ δίδῃ τιμὴ κι ἀξία. Ἐπίσης, δέν ἐπιθυμῶ νὰ μὲ περάσῃ κανεὶς γιὰ οἰηματία, ἐπειδή, ὄντας ταπεινῆς καὶ χαμηλῆς κοινωνικῆς τάξης, τολμάω νὰ πραγματεύωμαι καὶ νὰ κανονίζω τὶς κυβερνήσεις τῶν ἡγεμόνων. Ἀφοῦ, ὅπως οἱ τοπογράφοι, γιὰ νὰ καταγράψουν τὰ βουνὰ καὶ τοὺς τόπους στὰ ψηλά, κατεβαίνουν στὶς πεδιάδες, καί, γιὰ νὰ καταγράψουν τὶς πεδιάδες, ἀνεβαίνουν στὰ βουνά, ἔτσι λοιπόν, γιὰ νὰ γνωρίσῃ κάποιος ἀκριβῶς τὸν χαρακτῆρα τῶν λαῶν, ὀφείλει νὰ εἶναι ἡγεμόνας, καὶ γιὰ νὰ γνωρίσῃ ἀκριβῶς τὸ χαρακτῆρα τῶν ἡγεμόνων, πρέπει νἄρχεται ἀπ᾿ τὸ λαό.

Δέξου λοιπόν, Μεγαλοπρεπέστατε, τὸ μικρὸ τοῦτο δῶρο μὲ τὴν ἴδια διάθεση ποὺ Σοῦ τὸ προσφέρω ἐγώ. Ἐκεῖ, ἂν θελήσῃς νὰ ἐξετάσῃς κι ἀναγνώσῃς προσεκτικά, θ᾿ ἀνακαλύψῃς τὴ μόνη καὶ διακαῆ μου ἐπιθυμία: Νὰ Σὲ δῶ ἐξυψωμένο στὸ μεγαλεῖο ποὺ ἡ Τύχη καὶ τὰ ὑπόλοιπά Σου τάλαντα ἐπιφυλάσσουν. Ἂν μάλιστα κάποτε, ἀπὸ τὴν ὑψηλή Σου θέση, στρέψῃς τὸ βλέμμα Σου στὴν ταπεινὴ δική μου, θὰ βεβαιωθῇς πόσα ἀνάξια πάσχω ἀπ᾿ ἀφόρητη κ᾿ ἐπίμονη κακοδαιμονία.

Posted on

Οἰκιστής

σόλων-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

[Ἀπὸ τὸν Σόλωνα: Πολιτικό Ἐπισκέπτη Σοφὸ τοῦ Θεοδόση Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλου.]

Ἔφτασα στὴν Κύπρο -ὡραία νῆσος! Μὲ φιλοξένησε καὶ μὲ «φίλεψε» ὁ Φιλόκυπρος, βασιλιᾶς ἐκεῖ τῆς Αἰπείας κοντὰ στὸν Κλάριο ποταμό. Θυμόταν τὸ Δημοφῶντα τοῦ Θησέως ποὺ θεμελίωσε τὴν πόλη. Μὲ συμπάθησε. Μοῦ φέρθηκε πολύ καλὰ καὶ πῶς νὰ τὸν ἀφήσω ἔτσι;.. Ἔπρεπε νὰ βοηθήσω κ᾽ ἐγώ σὲ κάτι.

Ἡ πόλη – ὄμορφη, δέ λέω… – βρισκόταν σὲ λάθος σημεῖο. Ἄχ, Δημοφῶντα πατριώτη! Ἀντὶ νὰ κατεβῇς κάτω στὴν εὔφορη πεδιάδα, μοῦ ἀνέβασες τὴν πόλη ψηλά… Εἶδα κι ἀπόειδα νὰ πείσω τὸ Φιλόκυπρο κάτω νὰ τήνε φέρῃ.

Ὁ ἴδιος ἐπέβλεψα τὴ μετοικεσία. Συνέρρευσαν ἀπὸ τὶς γειτονικὲς περιοχές· ἔγινε ἀντικείμενο φθόνου ἡ ἐπικράτεια τοῦ φίλου Φιλοκύπρου. Πρὸς τιμήν μου, λένε πιὰ τὴν πόλη Σόλους. Εὐχήθηκα μὲ μιὰν ἐλεγεία, σὰν ἔφευγα, νὰ ζῇ καὶ νὰ βασιλεύῃ ἔτη πολλά ὁ Φιλόκυπρος κ᾽ ἡ γενιά του. Ἡ Κύπρις Ἀφροδίτη εἶπα νὰ τοὺς φυλάῃ καὶ νὰ μοῦ δώσῃ καλὸ γυρισμὸ στὴν πατρίδα.

Καθὼς ἔφευγα ἀπὸ τὴ νῆσο, κοίταζα τὸ μέτωπο τῆς παραλίας: Θεόμορφος τόπος, τῷ ὄντι, μὲ τὶς καλλίγραμμες τὶς νύμφες τοῦ Κλαρίου νὰ κατηφορίζουν ἀπ᾽ τὰ βουνὰ στὴ θάλασσα. Θνητὸς νὰ μή βρεθῇ γιὰ πολὺ νὰ κόψῃ στὰ δυό τὴν πομπὴ ἐτούτη ἐδῶ! Θνητὸς νὰ μή βρεθῇ στὰ δυό τὴν καρδιὰ τῆς νήσου νὰ μοιράσῃ! Ἀλλ᾽ ἀφανεῖς οἱ σκέψεις τῶν θεῶν..- ποιός ξέρει τί βάσανα θὰ φέρουνε στὰ μύρια τῶν ἐτῶν ποὺ θἄρθουνε;.. Καὶ τί καλὰ πάνω στ᾽ ἄσχημα;..

Posted on

Ἀπὸ τὴν «Ἀνδροδικία»

Ἀπὸ τὸ δικαστικὸ δρᾶμα τοῦ Θεοδόση Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλου:

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ:
Ἡ ψῆφος μου, ἂν χρειαστῇ, θὰ ἀνακοινωθῇ στὸ τέλος,
ἐφόσον οἱ ἔνορκοι μοιραστοῦν στὴν ἐτυμηγορία τους.
Ἐφόσον φτάσουμε στὸ τέλος, τότε, ἂν χρειαστῇ,
θὰ ψηφίσω -ἐὰν μεταξύ τους δέν τὰ καταφέρουν:
ἕξι γυναῖκες κ᾽ ἕξι ἄνδρες ἔνορκοι· ὁ κατηγορούμενος
ἕνας κι ἄνδρας. Ἂν δέν τὸ κατορθώσουν, νὰ συνεννοηθοῦν,
θὰ μιλήσω ἀθῳωτικά -νὰ σβήσω καὶ τὴν ὅποια τιμωρία
ἔχοντας τὴ στοργὴ μητέρας καὶ τὴ σοφία ἀνδρός.
Ἂν δέν τὸ κατορθώσουν γι᾽ ἄλλη μιά φορά.

Τὸ ἔργο μπορεῖτε νὰ τὸ προμηθευτῆτε, ἐδῶ.

Posted on

Ὁ μέγας Ὠκεανός!

φάος-ηελίοιο-ήλιου-φως-ιλιάς-όμηρος-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ὁ μέγας Ὠκεανός! Ἡ κοιτίδα, τὸ χωνευτήρι κάθε ἀνομία μας: τῶν σκουπιδιῶν, τῶν ἀποβλήτων, τῶν πλαστικῶν… Συνέχεια «στολίζουμε» τὸν προπάτορα -τοῦ δωρίζουμε «πολιτισμό».

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
Φάος ἠελίοιο – Ἥλιου φῶς – Γιὰ τὸ τοπίο τῆς Ἰλιάδος.

Posted on

Ὦ ἄνθρωπε…

σόλων-θεοδόσης-αγγ-παπαδημητρόπουλος

Ὦ ἄνθρωπε, ἄνθρωπε, πάντα παιδί μές στὸν Κόσμο θὰ στέκῃς:
νήπιο θἆσαι στὸ νοῦ -γέρος πολύ στὸ κορμί.

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος,
Σόλων: Πολιτικός Ἐπισκέπτης Σοφός,
Τὸ ἐπίγραμμα τῆς Ἱστορίας.