Ετικέτα: σόλων

Γονεῖς καὶ γηραιότεροι,
γενιὲς ὁλάκερες ποὺ πέρασαν –
ὅλοι τους γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ζῇς
ἔχουνε πιὰ ἀθῳωθῆ στὸ δικαστήριο τοῦ Χρόνου.

Τὰ κτίσματά τους κ᾽ οἱ φωτογραφίες τους
στέκουνε τώρα πιὰ ὡραϊσμένα, σιωπηλὰ ἐνθύμια
σὲ μιὰ στιγμὴ πρὶν τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ χωράει μέσα της,
ἐκείνη τὴν πλέον ἀνεπίστροφὴ γιὰ σένα, δύστυχε κριτή.

Ἀπὸ νεκροὺς καὶ μελλοθάνατους
θένα ζητᾷς εὐθύνη; Δέν κατάλαβες
ὅτι τὸ χῶμα, καθὼς πέφτει ἀμίληκτα,
κάθε ἀνομία καὶ κακία καλύπτει;

Ἄντε… ν᾽ ἀφήσῃ λίπασμα τὸ ἐλάχιστο καλό τους…

K᾽ ὕστερα, στ᾽ ὄργωμα τοῦ τόπου
θὰ κοπιάσουμε, θὰ ματώσουμε,
θὰ κλείσουμε, θὰ σφραγίσουμε τ᾽ ἀφτιὰ
τὰ λόγια νὰ μήν ἀκοῦμε τῆς καταστροφῆς.
Ὅλα θὰ τὰ κάνουμε μὲ τόση θέρμη,
ὥστε τὸ θὰ ἀποκατεστημένο πιὰ
θὰ δηλώνῃ καὶ δέ θὰ κοροϊδεύῃ.
Αὐτά θὰ λέμε στὰ μισὰ τοῦ δρόμου
γαλήνια πιστεύοντάς τα κιόλας.
(Θέλει καὶ λίγη ἀφέλεια προσποιητή,
γιὰ ν᾽ ἀποκοιμίζωνται τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα,
ὅταν παραπονοῦνται στὴ σκληρή ἐργασία.)

Ὅλα, λοιπόν, θὰ τὰ ἐπιχειρήσουμε.
Γιατὶ εἴτε πίσω ἐδῶ ξεμείναμε
εἴτε μαρτυρικά ἐννοήσαμε πὼς
δεμένη ἡ μοῖρα μας βυθίζεται
ὡς νέα ἄγκυρα στὸν παληὸ βυθό.
Μὰ τὴν ὥρα τοῦ ἐφελκυσμοῦ,
σὰ θἄχουμε κ᾽ ἐμεῖς σκουριάσει,
εὐχή μᾶς δίνω καὶ κατάρα
πρῶτο στὸ νοῦ μας νἄχουμε
πὼς ὅ,τι ἄξιο κι ἂν στήσαμε,
τοῦ Κόσμου τὸ πρόβλημα
ποτέ μας δὲν τὸ λύσαμε·
κληρονομιά τὸ ἀφήσαμε
στὸ νέο καὶ γενναῖο
γιὰ νἄχῃ νὰ ὀνειρεύεται,
γιὰ νἄχῃ καὶ νὰ φτειάχνῃ.

[Ἀπὸ τὸν Σόλωνα: Πολιτικό Ἐπισκέπτη Σοφὸ τοῦ Θεοδόση Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλου.]

Ἀπὸ μιὰν ἀκτὴ στὴν ἄλλην,
προχωροῦσε τὸ πλοῖο·
ἂν κάνῃ καὶ ξεφύγῃ,
τὸ δρόμο του θὰ χάσῃ.
Τὴν Παλαιστίνη ἀφήνει
καὶ πάει γιὰ Φοινίκη.
Τώρα περνᾶ τὴν Τύρο
καὶ στρίβει γιὰ τὴν Κύπρο.

Μές στὰ ὕδατα σὰν κάτι
νὰ κινῆται στὰ βάθη –
σὰ νὰ σκοτώνῃ ὁ Φοῖβος
τὸν Πύθωνα μὲ βέλη
καὶ ν᾽ ἀποθέτῃ κάτω
τὸ σκοτωμένο σῶμα.
Ἀπ᾽ τὶς πληγές του βγαίνει
τὸ σαπισμένο τὸ αἷμα.

Λεπτοφυές ἀργοκυλᾶ
προλέγοντας ζητήματα
τοῦ μέλλοντος·
προλέγοντας ζητήματα
λεπτοφυές ἀργοκυλᾶ.

[Ἀπὸ τὸν Σόλωνα: Πολιτικό Ἐπισκέπτη Σοφὸ τοῦ Θεοδόση Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλου.]

Ἔφτασα στὴν Κύπρο -ὡραία νῆσος! Μὲ φιλοξένησε καὶ μὲ «φίλεψε» ὁ Φιλόκυπρος, βασιλιᾶς ἐκεῖ τῆς Αἰπείας κοντὰ στὸν Κλάριο ποταμό. Θυμόταν τὸ Δημοφῶντα τοῦ Θησέως ποὺ θεμελίωσε τὴν πόλη. Μὲ συμπάθησε. Μοῦ φέρθηκε πολύ καλὰ καὶ πῶς νὰ τὸν ἀφήσω ἔτσι;.. Ἔπρεπε νὰ βοηθήσω κ᾽ ἐγώ σὲ κάτι.

Ἡ πόλη – ὄμορφη, δέ λέω… – βρισκόταν σὲ λάθος σημεῖο. Ἄχ, Δημοφῶντα πατριώτη! Ἀντὶ νὰ κατεβῇς κάτω στὴν εὔφορη πεδιάδα, μοῦ ἀνέβασες τὴν πόλη ψηλά… Εἶδα κι ἀπόειδα νὰ πείσω τὸ Φιλόκυπρο κάτω νὰ τήνε φέρῃ.

Ὁ ἴδιος ἐπέβλεψα τὴ μετοικεσία. Συνέρρευσαν ἀπὸ τὶς γειτονικὲς περιοχές· ἔγινε ἀντικείμενο φθόνου ἡ ἐπικράτεια τοῦ φίλου Φιλοκύπρου. Πρὸς τιμήν μου, λένε πιὰ τὴν πόλη Σόλους. Εὐχήθηκα μὲ μιὰν ἐλεγεία, σὰν ἔφευγα, νὰ ζῇ καὶ νὰ βασιλεύῃ ἔτη πολλά ὁ Φιλόκυπρος κ᾽ ἡ γενιά του. Ἡ Κύπρις Ἀφροδίτη εἶπα νὰ τοὺς φυλάῃ καὶ νὰ μοῦ δώσῃ καλὸ γυρισμὸ στὴν πατρίδα.

Καθὼς ἔφευγα ἀπὸ τὴ νῆσο, κοίταζα τὸ μέτωπο τῆς παραλίας: Θεόμορφος τόπος, τῷ ὄντι, μὲ τὶς καλλίγραμμες τὶς νύμφες τοῦ Κλαρίου νὰ κατηφορίζουν ἀπ᾽ τὰ βουνὰ στὴ θάλασσα. Θνητὸς νὰ μή βρεθῇ γιὰ πολὺ νὰ κόψῃ στὰ δυό τὴν πομπὴ ἐτούτη ἐδῶ! Θνητὸς νὰ μή βρεθῇ στὰ δυό τὴν καρδιὰ τῆς νήσου νὰ μοιράσῃ! Ἀλλ᾽ ἀφανεῖς οἱ σκέψεις τῶν θεῶν..- ποιός ξέρει τί βάσανα θὰ φέρουνε στὰ μύρια τῶν ἐτῶν ποὺ θἄρθουνε;.. Καὶ τί καλὰ πάνω στ᾽ ἄσχημα;..