Ἀμφιτρύων

Κάποιες φορὲς τὰ π ρ ο σ ω π ε ῖ α
εἶν᾽ ἀληθινώτερα ἀπ᾽ τὰ πρόσωπα…

Ὁ στρατηγὸς Ἀμφιτρύων λείπει καιρὸ τώρα στὸ πεδίο τῆς μάχης μακρία ἀπ’ τὴν πατρίδα του, τὴν ἀρχαία πόλη τῆς Θήβας. Σὲ μιὰν ἀνάπαυλα τοῦ πολέμου, ἀποφασίζει νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ νὰ συναντήσῃ γιὰ λίγο τὴ σύζυγό του Ἀλκμήνη. Ὁπότε, στέλνει μήνυμα μὲ τὸ δοῦλο του Σωσία νὰ ἑτοιμαστῇ ἐκείνη καὶ νὰ τὸν περιμένῃ. Ἀλλά, ὅταν φτάνῃ στὸ σπίτι, ἀρχίζει νὰ καταλαβαίνῃ μιὰ παράξενη σκευωρία, στημένη ἀπ’ τὸν ἴδιο τὸ Δία: Ὁ πατέρας θεῶν κι ἀνθρώπων, ποθῶντας ἐρωτικὰ τὴν Ἀλκμήνη, ἔχει λάβει τὴ μορφὴ τοῦ πολεμιστῆ κι ὁ ὀλύμπιος ἀγγελιαφόρος, ὡς βοηθὸς τοῦ ἀνώτατου θεοῦ, αὐτὴ τοῦ δούλου. Κάποιοι ἀπ’ ὅσους ἔχουν ἀπομείνει στὴν πόλη – γυναῖκες, παιδιὰ καὶ γέροντες (ὁ Χορὸς τοῦ δράματος) –, τρέχουνε νὰ δοῦνε τί συμβαίνει συμμετέχοντας στὴν ἀποκάλυψη τῆς ἀπάτης καὶ συμπαραστεκόμενοι στὸν πόνο τοῦ Ἀμφιτρύωνα καὶ στὴν πλήρη ἀμηχανία τῆς ἀγαπημένης…